Wat is homeopathie?

Sommige mensen vragen aan mij wie ik ben en wat ik doe. Als ik zeg dat ik een homeopaat ben, zeggen ze verder; dus je werkt met kruiden.
Nee ik werk niet met kruiden. Homeopathische geneesmiddelen worden soms van planten gemaakt, maar ook van metalen, mineralen als voorbeeld kan ik kiezel of kalk noemen, of van dierlijke producten zoals koemelk, slangengif en zelfs bacteriën.

As mensen slangengif horen gaan schrieken en vragen of het niet giftig is. En ik zeg, nee het is niet meer giftig als er een homeopathisch middel van gemaakt wordt. Een homeopathisch middel die is gemaakt van een slangengif is zo ontzettend ver verdund dar er van de giftige stof niets meer te vinden is.

Mensen kijken naar mij verbaasd en komt de volgende vraag; hoe kan het middel toch nog werken?

Het komt door stapjes dat een middel gemaakt wordt. Elke middel wordt in stapjes verdund en ook tussendoor steeds krachtig wordt geschud dar er steeds minder van de giftige stof in het middel zit maar tegelijk meer de energie vrijkomt die in de stof zat. Dus het middel is gepotentieerd. Mineralen, planten en dieren dragen een bron van informatie in zich mee. Om deze informatie te kunnen lezen en gebruiken potentieren wij de mineralen, planten, dieren en andere stoffen. Dus we gaan de oerstof in stapjes verdunnen en schudden. De oer tinctuur van een plant werkt in op fysiek niveau maar homeopathische middelen beïnvloeden ook het emotionele en mentale niveau. De uitwerking van een middel is voor iedereen anders maar in het algemeen brengt een homeopathisch middel gestagneerde energie in de vorm van fysiek lijden, vastzittende emoties en gedachten weer in balans en beweging.

Iedere mens beschikt over een zelf genezend vermogen. Als je uit evenwicht bent kan een homeopathisch middel ervoor zorgen dat je zichzelf weer geneest.

Voordat ik begon met mijn opleiding betekende de term ‘ziekte’ al veel voor me. Ik voelde altijd de drang om te zoeken hoe een ziekte ontstaat en wat bijbehorende klachten zijn. Ik moest altijd over de oorzaak van een ziekte weten. Dus ik keek veel naar de lichamelijke beperkingen en symptomen. Alleen alles buiten het lichaam kon een boosdoener en ik hechte veel waarde aan de naam. 
Vijf jaar geleden ben ik met mijn opleiding tot een klassieke homeopaat begonnen en het was de beste beslissing en keuze in mijn leven.

Ik heb veel geleerd. Ik heb geleerd dat ik niet iets lichamelijks, apart van mijn ziel en geest ben. Ik heb geleerd dat mijn emoties, mijn gedachten en mijn ervaringen samen een mens van mij maken. Ik heb geprobeerd om anders naar mezelf te kijken. Dieper naar mezelf te kijken, niet alleen naar wat ik op fysiek niveau meemaak, maar ook meer naar mijn gevoelens te luisteren.
Ik kan mij de eerste keer herinneren dat ik mijn pijn moest beschrijven en hoe moeilijk het voor mij was. Ik had ooit geleerd: pijn is pijn. Ik had nooit over verschillende soorten pijn gehoord en ik wist ook niet dat een pijn een boodschap voor mij zou kunnen hebben. Wat een pijn mij wil zeggen? Het was een soort ontdekking voor mij. Leren met mijn pijn contact te maken vond ik heel fijn. Het was de eerste stap om meer met mijn gevoelens in contact te komen. Op die manier heb ik geleerd om beter naar mezelf te luisteren. Ik zag een klacht niet langer als een fysieke klacht, niet als een vervelende boosdoener die mijn dag zwaar wilde maken; het was een boodschapper met een boodschap dat ik beter naar mezelf moet luisteren en ook mijn eigen grens moest bepalen.

De namen van de ziektes waren niet meer zo belangrijk voor mij. Ik zocht ze niet meer op het internet, of beter gezegd, niet meer buiten.
Dus ik beperkte me niet langer tot het kijken naar een specifieke klacht waar ik last van had. Ik kijk naar mezelf als mens in zijn totaliteit. Ik ben een fysieke, mentale en emotionele eenheid en van mijn ervaringen van elk moment van mijn leven. Ik heb een levenskracht die helpt me in harmonie en balans te blijven. Een klacht is een signaal om meer aandacht aan mezelf te geven.

Liefde is onvoorstelbaar...

Vorige week ging mijn telefoon over. Een oude man met een hele lieve stem aan de lijn. Goedemiddag mevrouw, sorry dat ik u stoor. Ik bel namens mijn vrouw, ze is dement en 80 jaar oud. ze is vorige week gevallen. Ze kan niet naar u toekomen. Ze is heel angstig na de val. We zijn wel bekend met homeopathie en we hebben ook een homeopathische apotheek thuis. Ik heb in de boeken gekeken en gezocht en ik vond phosphurus voor angstige mensen. Ik heb het geprobeerd maar het hielp niet.

Ik: in dit situaties geven we geen phosphurus. Ik moet meer weten over uw vrouw. Hoe kunt u haar karakter beschrijven? Meneer: moeilijk, nu niet meer. Ze is nu dement maar vroeger was heel actief. Ze sportte graag. Hockey. Ze was heel lief en heel zorgzaam. Ik: u zegt dat ze heel angstig is. Is ze ook heel rusteloos? Meneer: nee niet echt, ze beweegt niet zo veel. Ik: kan ze wel alleen in een kamer bijvoorbeeld in de woonkamer alleen blijven? Of ze vraagt dat u naast hem moet blijven zitten?Meneer: ze wilt graag dat ik bij haar blijf. Ik ben 24 uur bij haar. Maar het is moeilijk. Ik moet ook mijn eigen dingen doen. Ik zorg graag voor haar. We hebben besloten dat ze thuis blijft en niet naar een verzorging huis. We krijgen wel hulp maar ik zorg ook voor haar. Maar na die val is ze heel bang. En ze wilt dat ik hele dag bij haar blijf. Ik: prima, ik begrijp het. Hoe is het verder lichamelijk met haar? Heeft ze koud of warm? Heeft ze dorst?

Meneer: ze heeft koud en ze heeft hele dag een glas water naast haar. Ik: ok, hoe drinkt ze? Slokje per slokje of in een keer hele glas leeg? Meneer: nee slokje per slokje. Ik: ik heb wel een andere middel in mijn gedachten. Ik denk dat het zou heel goed helpen. Ik heb de naam van de middel doorgegeven aan meneer en hij kende het middel wel. Ik heb wel een instructie aan hem gegeven hoe hij het middel voor haar kan klaar maken en aan haar geven. Meneer: heel erg bedankt mevrouw. Mijn vrouw is niet verzekerd maar u kunt gerust een factuur naar mij doorsturen. Ik: nee meneer dat hoeft niet. Ik heb niks gedaan. Ik ben blij dat ik iets kan doen, alleen laat me het weten als ik verder kan meedenken en helpen. Ik wens jullie heel veel sterkte. Ik hing op maar ik was onder indruk van zijn liefde. Ik kon onrust en zorg in zijn stem goed horen. Hij was heel blij dat ik hem kon helpen. En dat was genoeg voor mij.

Ik denk dat er niks mooier is dan een blije en tevreden patiënt. Mijn dag kon niet mooier. 

Ik herken mijn eigen lichaam niet meer…

Het begon paar maanden na mijn bevalling. Ik was moe, ik had pijn, ik kon niet goed slapen. Mijn lichaam was zwak en mijn geest voelde leeg.

Hoe kom dat dat ik me niet meer kan herkennen in wie ik ben. Ik ben een moeder, ik verlangde naar dit moment maar ik kan niet genieten van de kostbare momenten met mijn kleine baby’tje.

Het voelde alsof dat mijn lichaam me in steek heb gelaten. Maar was dat waar? Was dat waar wat ik in mijn hoofd had? Mijn gedachten en ideeën over mijn lichaam?

Ik moest iets doen. Een oplossing vinden. Hoe kan ik mezelf helpen om weer op de kracht te komen?

Wat wilde eigenlijk mijn lichaam me vertellen? met mijn lichaam communiceren. Waar ik met mijn hoofd kon geen nee zeggen, mijn lichaam deed het voor mij. Mijn lichaam was aan het vertellen dat er iets in mijn leven mag veranderen. Verandering naar wat goed is voor me. Maar wat wilde eindelijk mijn lichaam vertellen?

Ik probeerde in plaats van in mijn hoofd zitten meer naar mijn hart kijken. Voelen wat goed is voor me. Wat voelt goed.

Maar ik moest eerst kijken naar wat niet lekker voelde. Ik maakte contact met dat gevoel. Ik voelde meer verdriet door die ontmoeting. Ik voelde mijn moeheid. Het was alsof alles werd meer helder. Ik kreeg meer ruimte voor wat er was, wat er gebeurde in mijn verleden.

Iedereen heeft wel veel meegemaakt en iedereen heeft wel veel overtuigingen en perfectie plaatjes, maar hoe we gaan omgaan met onze lichaam en geest als het gaat anders voelen.

Tot hoever gaan we door? Waar is onze grens?

Het was niet meer alsof mijn lichaam gaat me in steek te laten. Mijn lichaam had wel een boodschap voor me.

Ik kreeg wel een inzicht dat ik de rest van mijn leven beter kan richten op een manier die goed en kloppend is voor mij.   Wil je meer weten over mijn genezing maak contact met mij. Ik kan je helpen weer je pad te vinden.

Niet meer stout...                                                

we zijn met mijn zoon aan het wandelen en hij is blij, enthousiast, vrolijk en gewoon zichzelf. Hij rent, springt of probeert iets nieuw. Ik begin een gesprek met hem. Ik vraag waarom ben je soms ondeugend? Zijn antwoord is: ik weet het niet. Ik vraag verder: waarom als ik zeg niet doen of iets mag niet ga je gewoon door? En zijn antwoord is: misschien ben ik niet slim genoeg. Ik zeg nee dat klopt niet. Je bent juist heel slim maar ik begrijp niet waarom kan je niet soms goed luisteren naar mama. En hij kijkt naar mij met zijn grote ogen en zegt: mama ik heb een goed idee. Misschien moet je mij een middel geven om niet meer stout te zijn. Ik ben verbaasd en ook blij. Ik ben blij dat hij gelooft in mij en in wat ik doe. Ik vraag maar waarom. Hij zegt: als ik oorpijn heb of koorts je geeft mij toch een middel en ik voel me goed. Ik kan niet stout zijn dus. Ik weet niet meer wat ik moet zeggen. Ik denk bij mezelf, als een kind van 5 jaar kan geloven dat homeopathie werkt waarom een volwassene probeert niet te geloven dat het misschien werkt. Heel veel mensen vragen aan mij of homeopathie geen placebo is? Nee het is geen placebo. En ik doe geen magic. Het is de kracht van een homeopatische geneesmiddel dat je levenskracht stimuleert om weer in balans te komen en herstellen. We zijn gewend om aan de hand van een wetenschappelijke bewijs iets accepteren. Maar wie zegt dat homeopathie is niet bewezen. Misschien moeten we niet altijd hard zijn en met mildheid naar andere mogelijkheden kijken. Ik zeg gewoon tegen mensen die twijfel hebben, zoek geen bewijs gun het aan jezelf om andere pad te kiezen.

Moederliefde ....

Mijn moeder is nu andere half jaar ziek. Ze heeft lever ziekte en ik zie hoe ze lijdt aan haar ziekte maar daarnaast probeert nog steeds een perfecte moeder te zijn.

Ik ben de jongste in mijn gezin en ik was altijd een luisterende oor voor mijn moeder. Mijn broer ging 20 jaar geleden immigreren en heeft besloten voor een betere carrière naar Amerika te gaan. Mijn zus was heel jong toen ze ging trouwen en ik was toen 18 jaar oud. Dus ik bleef thuis bij mijn ouders. Maar ik wist altijd dat ik ook wil groeien en ontwikkelen. Ik wou op mijn eigen benen kunnen staan en mijn eigen pad volgen. Ik was toen aan het studeren dat ik verliefd werd. Ik werd verliefd op een hele lieve man die helaas niet in Iran woonde. Ik wou geen seconden zonder hem zijn maar ik wou ook niet mijn ouders en vooral mijn moeder verlaten. We waren altijd alles voor mijn moeder. We waren haar leven, alles.

Hoe kon ik haar verlaten? Ze was nog verdrietig dat mijn broer ver weg van haar was.

Maar ik moest toch kiezen. Ik heb voor mijn liefde gekozen en 16 jaar gelden mijn land verlaten.

Maar ik bleef toch die luisterende oor voor mijn moeder. En ik bleef haar altijd steunen en rustig stellen als ze zich zorgen maakte. Toen ik ook met mijn opleiding begon kon ik haar helpen met fysieke klachten tot de dag van vandaag. Iedereen die in zorg werkt weet hoe moeilijk is om een familie of iemand die dichtbij je staat probeert te genezen. Voor mij ook maar ik wou mijn moeder niet in de steek laten en elke keer als ze belt en vraagt wat ze moet innemen probeer ik haar nog steeds het beste advies te geven.

Ik was vanochtend aan de lijn met mijn moeder. Gelukkig we hebben nu de mogelijkheid om te kunnen face timen. Het maakt de afstand kleiner. Ze was afgelopen dagen weer heel erg ziek. Ik heb even gevraagd hoe het gaat en alle klachten met haar doorgenomen. Het middel was gelukkig geholpen en ze was ook tevreden. Toen ze vertelde me over mijn zus. Mijn zus had paar maanden geleden een kleine cyste in haar borst en ze moet binnenkort opnieuw onderzoek doen omdat haar arts vorige keer niet heel tevreden was. 

Mama zei tegen mijn; ja ik maak me zorgen voor haar. Ik weet niet wat het is en ik hoop dat het niet erg zou zijn. Ik probeerde haar weer gerust te stellen maar ze begon te huilen. Ze zei tegen mij, ik ben nu heel erg ziek en als ze mijn hulp en zorg nodig zou hebben kan ik niks voor haar doen. Ik kan niet voor mijn kindje zorgen.

Toen wist ik niet wat moet ik zeggen. Ik had geen antwoord meer. Ik zei mama we moeten alleen afwachten en hopen dat het niks gevaarlijk is.

Ik heb opgehangen en ik was aangeraakt, emotioneel; hoe kan ik mijn moeder helpen, gerust stellen.

Ik besefte opeens dat ik misschien haar kan helpen met fysieke klachten, met haar angsten of slaapproblemen dat ze de laatste tijd heeft, maar ik kan niks doen voor haar moederliefde.

Moederliefde is niet te genezen. Of beter te zeggen moederliefde is geen ziekte om te genezen. Ze is ziek, zwak maar ze is nog steeds een moeder. Ze blijft tot haar laatste adem zich zorgen te maken over ons.

Ik ben haar dankbaar voor al haar liefde en ik hoop dat ik haar liefde nog lang mag meemaken.

Respect voor alle moeders.

Dankbaarheid...

Ik ben voor de derde keer het boek  the magic aan het lezen. Gister moest ik de oefening van dankbaarheid voor de geld doen. Dankbaar zijn voor alles dat ik in mijn leven heb ontvangen. Dus niet alleen geld maar wat het ook geld heeft gekost. Ik heb mijn affirmaties de hele dag herhaald en was ik wel dankbaar voor alles in mijn leven. We hadden gister een lieve gast en ze had die mooie oranje bos bloemen meegenomen. Ik was heel blij omdat ik kon voelen dat the magic werkt. Hoe meer je dankbaar zijn hoe meer ga je ontvangen. Ik ging door met dankbaarheid en ik heb vandaag weer nog een mooie bos bloem ontvangen van mijn lieve buurvrouw voor de opening van mijn praktijk.  Ben je ook dankbaar als je elke ochtend wakker wordt? Ben je dankbaar voor je ogen als je in de spiegel kijkt toen je je tanden aan het poetsen bent? Ben je dankbaar voor je alles die vanzelfsprekend lijkt? Voor je handen die je nog elke dag kan bewegen, je voeten dat je overal dragen? Ben je dankbaar voor je lichaam? Voor je huis, voor je werk, voor alles ?

Mama ik ben bang..

Eergisteren in de nacht was Ryan naast mijn bed. Hij riep me heel zacht en zei mam ik ben bang. Ik zag angst in zijn ogen en inplaats hem naar zijn eigen bed brengen gevraagd of hij bij mij wilt liggen. Hij vond het heel goed idee. Hij sliep door maar ik niet meer door zijn bewegingen. 
Volgende dag vroeg ik aan hem waarom hij bang was. Hij vertelde me dat hij enge dromen had en een hele harde geluid heeft gehoord. Hij vroeg met een ondeugende glimlach; mag ik vanavond weer bij jullie slapen?
Nee Ryan, als je elke keer bij mama gaat slapen dan kan ik niet goed slapen, maar we gaan kijken wat  je bang maakt.
Ik heb de rest van de dag geprobeerd achtergekomen wat hij bang maakt. Ik heb over zijn vrienden gevraagd, over school, wat hij heeft gezien op TV, en wat heeft gehoord. 
Hij vertelde me dat grote kinderen van groep 8 hebben over Halloween en de enge dingen. 
Hij had enge verhalen van andere kinderen gehoord en hij had het gedroomd.
Het is bijna 8 uur en we gaan weer naar boven, Ryan moet naar bed. 
Ik geef hem een kusje en aai zijn zachte wangen. Hij vraag aan mij; mam kan je mij een middel geven dat ik niet meer geen enge dromen zie?
Ja lieverd, dat kan. Als je je beter gaat voelen ga ik zeker een goed middel voor je zoeken.
Ik ken hem goed, dus ik geef hem zijn middel en hij krijgt zijn vertrouwen weer terug. 
Volgende ochtend vroeg hij aan mij; mama heb je goed geslapen?
Ja Ryan en jij? Ja mama.

Wijsheid van het lichaam…

Soms ben je boos, angstig, in paniek. Je voel je leeg of ben je je weg kwijt. Je bent niet meer wie je bent. En nu?

Wat ga je met al die gevoelens en emoties doen? Ga je al je gevoelens onderdrukken en ergens verstoppen of ga je juist stoppen met het strijden en straten met kijken.

Ik zeg, stop met onderdrukken en kijk naar wat er is. Ook als het verdrietig, angstig, naar en ongemakkelijk voelt.

We hebben allemaal van jongs af aan geleerd om niet boos te worden, hoef niet bang te zijn of beter gezegd ons te focussen op fijne gevoelens. Het is niet meer veilig als niet fijne gevoelens van ons zichtbaar worden. We hebben niet geleerd hoe met ongemakkelijke gevoelens om te kunnen gaan. Wat als we al die ongemakkelijke gevoelens een ervaring noemen. We gaan het niet meer relateren met onprettig, irritant, naar, lastig en ongepast maar alleen een ervaring.

Maar hoe moet ik met al deze erveringen omgaan?

Ik zit op een bank langs een speeltuin en kijk naar mijn zoon die aan het spelen is met andere kinderen. Tijdens het rennen valt hij op de grond en hij is nu boos en verdrietig. Ik loop naar hem toe en geef hem aandacht en warmte. Ik aai over zijn hoofd en vraag hoe het nu met hem gaat.

Ik denk, waarom kan ik het niet aan mezelf gunnen? Als ik ook boos, verdrietig of in paniek ben, heb ik alleen meer aandacht en warmte nodig. Waarom ga ik elke keer mijn gevoelens onderdrukken en ga ik met een glimlach door?

Ik besefte me op dat moment waar ik me bezig ben. Ik wijs elke keer een deel van mezelf af. Met een consequentie dat ik daarmee de verbinding met mijn eigen lijf ga kwijt raken.

Ik wil niet meer oplossingsgericht handelen in het  wegnemen van mijn gevoelens of klachten. Ik ga juist kijken naar wat ik voel en geef ik het de ruimte om gewoon  te zijn.

De wijsheid van mijn lichaam is een vriend van mij. Ik sluit hem niet meer buiten maar juist geef ik hem aandacht en warmte.

Ik kan je ook helpen met homeopathie meer te kunnen vertrouwen naar de wijsheid van je lichaam.

Controle...
Voor mij is het tegenovergestelde van controle, loslaten. De ene kant van het verhaal is; controle, angst, stress en dwangmatige gedachten; en aan de andere kant, loslaten, vrede en rust. De oorzaak van veel interne ongemakken zoals gespannen gevoel, angst, obsessie   en alsook onze communicatieproblemen is het niet begrijpen van dit spectrum. We willen de onvoorspelbare wereld temmen door onszelf te beheersen, en door dat te doen, neemt niet alleen ons gevoel van veiligheid toe, maar in tegenstelling, neemt onze angsten honderdvoudig toe. Het bereiken van een staat van toewijding is geen gemakkelijke taak, het is mogelijk; en het betekent helemaal niet onzorgvuldigheid. 

De eerste stap om controle los te kunnen laten, is aanvaarding. Ieder moment in onze leven dat we in onze leven weerstand, irritatie of ander ongemak ervaren, betekent dat er iets in onze  leven is  dat we op dat moment niet aanvaarden, terwijl het er wél is. Maar aanvaarden van moeilijke situaties is niet makkelijk, het vraagt aandacht en oefening. Dus als het je de eerste en twee keer is niet gelukt, wees niet teleurgesteld op jezelf, blijf herhalen en oefenen.

We kunnen niet alles en iedereen in onze leven onder controle hebben. We denken dat we alles onder controle hebben omdat we bijna alles plannen en we gaan leven zoals wat we gepland hebben. Dus beter te kunnen zeggen dat we niet controle hebben maar wel invloed.

Wat we doen en zeggen op dit moment heeft invloed op onze omgeving, toekomst en gezondheid. Onze gedachten en gevoelens hebben invloed op onze leven en ook de relatie met mensen om ons heen. We sturen onbewust een boodschap naar onze omgeving en we ontvangen ook een antwoord. En die antwoord is afhankelijk wat we als boodschap opsturen en waar we aandacht geven.

Welke ervaringen heb je met het beheersen van mensen en je omgeving?

Is het moeilijk voor je om de controle los te laten en meer vertrouwen hebben? Je kan met mij contact opnemen en ik kijk met je wat je diepste overtuigingen zijn. 

Ik kan het...
Ik was vanochtend aan het hardlopen en voelde me niet lekker in me vel. Ik voelde me angstig. Ik ben de laatste dagen met mijn gedachten bij mijn moeder. Afgelopen dagen is ze achteruit gegaan en ik voel me bang voor het einde. Ik voel dat het moment dat ik altijd voor het bang ben geweest, met elke seconde dichterbij komt.  En ik ben aan het vechten, vechten met mijn gevoelens en wat ik op dit moment voel. Ik ben aan het vluchten en ik wil het vermijden maar diep van binnen weet ik dat het onmogelijk is. En opeens voelde dat ik het vechten moe ben. Ik ben moe elke keer met mijn gevoelens in strijd te gaan en proberen bij het perfecte plaatje te horen. 

Ik was aan het denken hoe ik uit mijn comfortzonen kan stappen of door moeilijke periodes heen kan komen of een dipje kan ombuigen naar een  positieve dag. Ik zei tegen mezelf; je kan blijven vechten of je kan jezelf steunen wanneer je worstelt met pijnlijke emoties. Misschien doe ik het niet perfect en zonder fouten maken of zonder teleurstelling dat ik het opnieuw moet proberen maar ik weet dat ik het kan, dat ik het kan proberen, ik kan leren mijn weg in nieuwe situaties kunnen vinden, dat ik kan groeien en mezelf aanpassen. Ik kan vertrouwen hebben in mezelf en niet proberen bij het perfecte plaatje die ik moet zijn te horen. Ik hoef niet te voldoen aan alle verwachtingen die ik van mezelf verwacht of verwachtingen die andere van mij hebben, maar ik kan accepteren wie ik ben, nu op dit moment. Ik hoef niet te wachten dat ik ergens beter in word net zo goed als de ander om te kunnen geloven dat ik alles kan. Ik leef elke dag en ik kan elke keer als ik me niet lekker voel een stapje vooruit zet en elke keer kan ik een keuze maken hoe ik wil leven en met welk gevoel wil ik leven. Ik kan me elke keer herinneren dat ik de regie kan pakken, ik hoef niet bij ongemakkelijke gevoelens blijven hangen. Dat mag wel als ik daar behoefte aan heb, soms helpt het wel om te huilen, even niet lekker in mijn vel te zitten, dat mag, en die emoties mag ook zijn, maar ik kan ook anders handelen, ik kan iets veranderen aan de situatie, ik kan kiezen om hulp te vragen en over mijn gevoelens praten of ik kan zitten en balen. Ik weet dat het niet makkelijk is maar ik kan elke keer tegen mezelf zeggen; je kan het en ik geef mezelf wat ik nodig heb.

Ik heb geen controle over leven en ik kan niet bepalen hoe het leven moet lopen maar ik kan zelf kiezen hoe ik daarmee omga. Ik kan zitten balen en jammeren, of ik kan kiezen dankbaar zijn voor wat ik heb en richt mijn aandacht in waar ik trots op ben. Er is altijd een positieve energie in het universum en ik kan kiezen voor wat me positieve energie geeft. Het is menselijk dat ik me angstig voel en dat ik het spannend vind en onzeker ben, of niet weet hoe ik bovenop kan komen of twijfel heb of ik het kan, maar ik laat het me niet tegen te houden. Ik laat me niet tegen houden door die stemmetje die zegt dat ik het niet kan, dat ik niet goed genoeg ben, dat is niet mijn waarheid. Ik laat mijn gedachten niet mijn baas worden. De waarheid is dat ik alles in me heb, ik kan mijn droom achterna gaan. Ik kan vandaag iets doen dat ik me beter ga voelen. Hoe groot het ook is, ik kan het, het is niet makkelijk en eenvoudig maar ik ga niet opgeven, ik ga keer op keer tegen mezelf zeggen dat ik het kan en ik ga aan mezelf vragen wat ik wil en hoe ik me wil voelen. 

Ik kan het. Ik zet de eerste stap en durf om kwetsbaar te zijn, maar ik maak weer een nieuw plan, het is niet erg. Ik heb altijd een keuze, ik kan altijd keuze maken om te vertrouwen op mezelf. Elke dag is een nieuwe dag en ik kies vandaag mijn angst in de ogen kijken en zeggen ik kan het. 

Energie volgt aandacht

Veel mensen hebben moeite met de Corona-epidemie en de maatregelen om deze te bestrijden. In deze column geef ik enkele handvatten vanuit een holistische visie om beter met de stress hiervan te kunnen omgaan. 

Het ligt in de menselijke natuur om controle te willen hebben. Wanneer ons dat niet lukt, ontstaat er angst en soms zelfs paniek. Proberen controle te hebben is aangeleerd gedrag. Het kan ook anders: we kunnen elke keer kiezen hoe we naar een situatie kijken. Bij elke situatie zijn er twee mogelijkheden. Ofwel we kunnen de situatie veranderen door een aanpassing van ons gedrag (bijvoorbeeld minder op onze telefoon zitten als we tijdgebrek ervaren). De andere mogelijkheid is dat iets buiten jouw beïnvloedingssfeer ligt. Het enige – en beste – wat je dan kunt doen, is aanvaarden. Bijvoorbeeld als je in een file terechtkomt. Of een pandemie de wereld overspoelt. Aanvaarding betekent: niet meer vechten met wat er is. Het is zoals het is. Vechten is niet altijd de beste keuze, want als je geen invloed hebt, dan bereik je niets. Deze denkwijze is niet per se makkelijk, zeker niet wanneer je je hele leven controle hebt willen houden. Zij kan je wel helpen om je beter te voelen.

Mensen zijn communicatieve wezens: met elkaar en met onszelf, in onze gedachten. Met jezelf communiceer je veel meer en vaker dan met andere mensen. Ben je je bewust van je eigen gesprekken met jezelf? Wat zeg je elke dag tegen jezelf? Geef je jezelf complimenten of bekritiseer je jezelf de hele dag? Dit is belangrijk, want je gesprekken met jezelf vormen je (blik op de) wereld. Wie vaak negatief tegen zichzelf spreekt, voedt haar of zijn angsten. Aandacht doet groeien; waar jij je aandacht plaatst, plaats je je energie. Wanneer je je focust op negatieve gedachten (over de pandemie bijvoorbeeld), trek je daarmee meer negativiteit aan. In plaats daarvan kun je bewust positieve gedachten denken en daarmee je energie veranderen. Gevoelens van geluk komen niet van buitenaf, maar uit jezelf. Hoe jij je over een situatie voelt, wordt bepaald door je eigen gedachten erover: positief of negatief.

De huidige situatie is niet makkelijk, maar hoe meer we gaan kijken naar wat we niet hebben, des te beperkter we ons voelen. Elke dag verliezen we een stukje van onze energie. Dit kan op den duur zelfs ons afweersysteem beïnvloeden; het maakt ons kwetsbaarder.  

Wees je bewust dat je elke dag de keuze kunt maken: balen van een situatie of dankbaar zijn voor wat je hebt. Probeer elke dag met een positieve gedachte je dag beginnen: “Ik ben dankbaar voor deze nieuwe dag”. Richt je aandacht op de dingen die je blij maken. Dat hoeft niet groot te zijn: een zonsondergang, een lekker kopje thee, een fijn telefoongesprek. Wacht niet tot er iets groots gebeurt om daarna te gaan genieten van je leven. Leven doe je in het nu, in het moment dat je je kind met huiswerk helpt. Leven is het moment dat je aan het koken bent, of door een park of bos wandelt. Het enige wat we hebben, is het nu. 

Geloof in jezelf...
Vorig jaar eind 2020 las ik ergens: wat als dit jaar een voorbode is voor het jaar 2021 en moest om die gedachte lachen. Nu kan ik zeggen dat het voor mij inderdaad een voorbode was. Eind maart nam ik afscheid van mijn schoonvader, drie weken later verloor ik mijn moeder en eind juli heeft mijn vader ons verlaten. Dat gebeurde allemaal binnen vier maanden.

Toen ik jong was, was mijn grootste angst mijn ouders te verliezen. Ik wist niet hoe ik zonder mijn ouders door zou moeten. Ik dacht altijd dat nog heel ver weg zou zijn. Helaas het ging niet zoals ik verwachtte. Mijn moeder werd 66 jaar oud en mijn vader 73, ik had geen tijd om me erop voor te bereiden. Ik was zo verdrietig dat ik niet meer kon huilen. Het ergste was de afstand tussen ons. Mijn ouders woonden in Iran en ik kon geen afscheid nemen en niet aanwezig zijn bij hun begrafenis.

Dagen verstreken en elke dag werd ik boos en verdrietig wakker en bleef herhalen dat ik binnen drie maanden mijn ouders had verloren en geen afscheid had kunnen nemen. Het draaide niet alleen in mijn hoofd, ik vertelde het ook aan andere mensen. Ik bleef steken in mijn verdriet, had weinig energie en voelde me niet alleen emotioneel, maar ook fysiek niet goed.

Op een dag werd ik mij bewust van mijn gedrag en zag ik in dat ik op verkeerde weg was. In plaats van steeds maar weer het verhaal te herhalen heb ik geprobeerd mijn situatie te aanvaarden, want de eerste stap om met je emoties om te kunnen gaan is acceptatie. Door het te accepteren werd de oorlog die in mij woedde minder. Ik werd mij bewust dat de overtuiging dat ik zonder mijn ouders niet zou kunnen leven nog steeds diep in mij zat. Ik probeerde deze overtuiging veranderen door elke dag te herhalen dat ik krachtig ben en ik het kan.

Ik dwing mijzelf om elke dag te gaan wandelen. Door te bewegen begon mijn energie weer te stromen. Ik doe het nog steeds, elke dag. Ik wil niet zeggen dat mijn leven nu perfect is en ik geen slechte dagen meer heb, ik heb nog steeds minder goede dagen. Ik voel nog steeds het gemis van mijn ouders maar ik ben mij bewust van de betekenis die ik aan mijn gevoelens geef. Ga ik me een slachtoffer voelen en mijn energie verlagen of ga ik aan goede herinneringen denken en wat ik wel van deze ervaring heb geleerd?

Ik geloof in energie en dat we allemaal energie zijn. Ik geloof erin, dat datgene wat je aandacht geeft, groeit. Ik sta er niet meer bij stil dat ik in drie maanden mijn ouders heb verloren. Ik verplaats mijn aandacht naar de goede herinneringen die ik met mijn ouders heb. Ik weet dat we hier op aarde komen om onze lessen te leren en als het onze tijd is, gaan we van de ene dimensie naar de andere dimensie.

Het afgelopen jaar is voor veel mensen heel zwaar geweest, maar ondanks alle moeilijkheden worden we elke dag wakker en hebben weer 24 uur om door te gaan. Hoe ga je om met de tijd die aan jou is gegeven? Geef jezelf tijd en ruimte en kijk naar de emoties die je op dit moment voelt. Ben je boos, verdrietig, geïrriteerd of woedend? Voel het en laat het dan los. Elke emotie heeft een boodschap voor je. Kijk naar je gevoel en word bewust welk verhaal je aan jezelf aan het vertellen bent. Verander je je verhaal dan veranderen je emoties.

We hebben allemaal 24 uur per dag en het is aan ons hoe we van deze kostbare tijd gebruik maken. We hebben allemaal veel meegemaakt en misschien net als ik dierbaren verloren maar wat gaan we met wat we nog hebben doen? Niets in het leven is vanzelfsprekend. Ik vraag me elke dag af: als vandaag de laatste dag van mijn leven is hoe ga ik leven? Alleen door deze vraag breng ik mijn aandacht naar het hier en nu en word ik bewust van mijn gedachten. Zeg elke dag hallo tegen je dierbaren alsof het een nieuw begin is. En geloof in jezelf én in de kracht die in jou zit.

Houden van jezelf door te luisteren naar de taal van je lichaam.

Misschien heb je wel eens ergens gelezen of gehoord, ‘jouw lichaam is de tempel van je ziel’, misschien vind je dat wel een cliché. Ik ben van mening dat je je lichaam moet koesteren en aandacht geven, want dat is heel cruciaal om gezond en gelukkig te kunnen leven. 

Ik zie de laatste jaren pijn als een signaal van mijn ziel. Ik kijk wat mijn ziel mij wil vertellen via pijnsignalen. Als ik vroeger pijn of een ongemak had, dan was ik van mening dat mijn lichaam niet goed functioneerde. Ik zag rommelende darmen, maagpijn, hoofpijn en andere ongemakken als een ziekte die ontstond omdat mijn lichaam niet goed functioneerde. Door er op die manier naar te kijken zocht ik de bevestiging dat mijn lichaam mij elke keer in de steek liet. 

Op een dag vroeg ik mij af, is het wel mijn lichaam dat niet goed functioneert of functioneer ik zelf niet goed? Ik zag hoe ik bezig was te veel van mijzelf en mijn lichaam te vragen. Mijn lichaam liet mij het alleen maar merken zodat ik er bewust van werd. 

Het was niet mijn lichaam dat mij ongemak bezorgde. Ik was het die ongemak aan mijn lichaam bezorgde, door te weinig slapen, niet genoeg te eten, soms niet sporten of juist te fanatiek te sporten. 

Als ik nu ergens pijn heb dan weet ik dat dat betekent dat er iets niet klopt in mijn manier van handelen en denken en dat ik onbewust op een bepaalde manier mijzelf pijn doe. 

Het kan van alles zijn, door opgekropte boosheid, door angst voor toekomst, door te veel werken, door te twijfelen aan mijn eigen waarde en nog belangrijker, door niet bezig te zijn met de diepere zin van mijn leven.

Als je gaat denken en leven op een manier die niet goed voor je is, en je beseft het niet of negeert jouw gevoel dan zal jouw lichaam je door pijnsignalen laten merken dat je alles weer in balans moet brengen.

Als je ergens pijn hebt is dat niet de schuld van je lichaam, maar jij doet jezelf pijn in je leven. Als je bijvoorbeeld maagpijn hebt, kan het zijn dat je ongezond eet of drinkt. Of is er iets dat op je maag ligt, iets dat je niet kan verteren. In plaats van luisteren naar je gevoelens, doe je alsof er niets aan de hand is en laat je je maag het doen. Het komt niet door je zwakke maag, maar door dingen die je aan je maag vraagt waar zij niet voor dient, en dat is verteren van je problemen. Ik ontken de medische klachten niet maar ik wil zeggen dat grotendeel van je klachten ontstaat door het negeren of onderdrukken van je gevoelens.

Vraag je, bij een volgende keer dat je maagpijn hebt eens af, wat kan ik niet verteren? Welke opmerking heeft me zo geraakt dat ik het zo zwaar op mijn maag voel? Vraag het aan je lichaam en vertrouw op de wijsheid van je lichaam. Een mens die van zichzelf houdt, zorgt voor zijn lichaam. Houden van jezelf is luisteren naar de taal van het lichaam.